Πραγματοποιήθηκε στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ η εκδήλωση της συνέλευσης για την υγεία για τα θέματα της υγείας – περίθαλψης – ασφάλισης, όπου αναλύθηκαν εκτενώς η αναρδιάρθωση που επιχειρείται και στον χώρο της υγείας, αλλά και  όλη η λογική που διέπει το κρατικό σύστημα υγείας.

Ξετυλίχθηκε ένα νήμα που ξεκινώντας από την δεκαετία του ’80 και τη δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) ως απάντηση σε ένα διαρκές αίτημα για πρόσβαση στην υγεία από όλους, πέρασε μέσα από τις διαστρεβλώσεις της κρατικής διαχειριστικής γραφειοκρατίας, για να καταλήξει στις μέρες μας ως μια ακόμα δημόσια υπερχρεωμένη υπηρεσία προς εξυγίανση.  Η πορεία δηλαδή που επιφυλλάσει η κρατική γραφειοκρατία για όλα τα κοινωνικά αγαθά όπου αφού τα μπολιάσει με τις παθογένειες της σχέσης κράτους – πολίτη (ο συντεχνιακός συνδικαλισμός, ο ατομικός ανταγωνισμός, η πελατιακή σχέση, τα φακελάκια) , επιτίθεται μετά στο δημόσιο και κοινωνικό τους χαρακτήρα στηρίζοντας την επιχειρηματολογία αυτής της επίθεσης στις παθογένειες που το ίδιο έχει γεννήσει. Τη μπροσούρα της συνέλευσης μπορεί να την βρείτε στην Κατάληψη του ΠΙΚΠΑ σε έντυπη μορφή αλλά και στο site της συνέλευσης για την υγεία.

Στη συνέχεια διερευνήθηκαν οι προοπτικές δράσεων για την υπεράσπιση της υγείας ως κοινωνικο αγαθό και ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν οι λαικές συνελεύσεις και οι κινήσεις γειτονιάς σε αυτές.

Στο πλαίσιο αυτών των διερευνήσεων αναφέρθηκε και το παράδειγμα των δράσεων που έχουν γίνει στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας από μια πρωτοβουλία πού συγκροτήθηκε μέσα από συναντήσεις πολιτών και υγειονομικών.  Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία: ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου προχώρησε  σε αποκλεισμό ταμείων και μοίρασε κείμενο στο τμήμα επειγόντων του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας . Παράλληλα προπαγανδίστηκε και η γενική απεργία της Τετάρτης. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στην δράση και ενημερώθηκε για τα θέματα της δημόσιας υγείας.

Από παλαιότερη δράση στο Γ.Κ.Ν.Νίκαιας :

Η συνέλευση για την υγεία  (http://syneleyshgiathnygeia.blogspot.com/ )
οργανώνει ανοικτή εκδήλωση – συζήτηση για ενημέρωση και προοπτική δράσεων, για τα θέματα της υγείας – περίθαλψης – ασφάλισης την Κυριακή 12 Δεκέμβρη στις 12:00 στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ.

Το κείμενο που καλεί στην εκδήλωση και που ύπαρχει και στο site της συνέλευσης:

Συζητώντας για την υγεία στην πόλη

ιδιωτικοποίηση, εμπορευματικοποίηση

Οι πολυεθνικές βιομηχανίες φαρμάκων και ιατροτεχνικού εξοπλισμού συσσωρεύουν δισεκατομμύρια ευρώ μέσα από τη λεηλασία του συστήματος υγείας. Η διαφθορά, εκκινώντας από την κορυφή της κρατικής μηχανής, αλώνει τον χώρο της περίθαλψης μετατρέποντας τα νοσοκομεία σε ένα απέραντο παζάρι των εμπόρων της υγείας και νομιμοποιείται χρηματίζοντας ένα σημαντικό μέρος του ιατρικού, νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού. Ο διεφθαρμένος γιατρός δεν είναι τίποτα άλλο από την αντανάκλαση σε μικροκλίμακα του διεφθαρμένου υπουργού.
Όμως, καθώς η κρίση αποτελεί και την άριστη πρόφαση για τη συσσώρευση ακόμα μεγαλύτερων κερδών, το υπουργείο –σιωπηρά, αλλά απόφασιστικά και με σχέδιο– μεθοδεύει σταδιακά την πλήρη ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας: ότι ήταν δωρεάν πλέον έχει αντίτιμο και στο μέλλον θα είναι απρόσιτο από όσους δεν έχουν να πληρώσουν. Η επαπειλούμενη επέκταση των πληρωμένων απογευματινών ιατρείων, η επιβολή εισιτηρίου παντού –τόσο στα επείγοντα όσο στα τακτικά ιατρεία, αλλά ακόμα και στα πρωτοβάθμια κέντρα υγείας–, η θέσπιση ξεχωριστών (και πανάκριβων) τιμολογίων για κάθε ιατρική πράξη ή εργαστηριακό έλεγχο, είναι απλά κομμάτια του παζλ που σιγά-σιγά χτίζεται. Μαζί φυσικά με τον ήδη υπαρκτό περιορισμό της ασφαλιστικής κάλυψης από τα ταμεία, τον εξανδραποδισμό των φτωχών, των ανέργων και των μεταναστών.
Η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματικοποίηση είναι πολύ φτωχές ως λέξεις. Οφείλουν να αντικατασταθούν με τα άμεσα πολιτικά σημαινόμενά τους:

αποκλεισμός, εξαίρεση

Το κράτος επιτίθεται στην κοινωνία οργανώνοντας παντού καταστάσεις αποκλεισμών και εξαίρεσης. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης επέστρεψε στο ευρωπαϊκό έδαφος μισό αιώνα μετά το β´ παγκόσμιο πόλεμο ως συνθήκη αιχμαλωσίας ενός κομματιού του πληθυσμού –και ταυτόχρονα υλικό και συμβολικό πεδίο πεδίο μιας κοινωνίας σε γενικευμένο πόλεμο. Από τη στιγμή που γίνεται αποδεκτή, είναι αναμενόμενο η συνθήκη εξαίρεσης να γενικευτεί στο σύνολο των θεσμών, η εκπαίδευση, η υγεία, η εργασία, η πρόνοια θα ακολουθούσαν γρήγορα οργανώνοντας νέους αποκλεισμούς και διευρύνοντας τους παλιότερους. Έτσι σήμερα οι μετανάστες είναι ο καινούριος εσωτερικός εχθρός στη θέση των εβραίων, ανεπιθύμητοι από παντού και στόχος μιας γκεμπελικής (όσο και ανυπόστατης) ρητορικής που τους φορτώνει ακόμα και τα ελλείμματα της υγείας. Υπάρχει τελικά ένα νήμα που συνδέει το στρατόπεδο συγκέντρωσης με το νοσοκομείο.

Η δημοκρατία αποκαλύπτει το αληθινό της πρόσωπο σε μια κατάσταση φαινομενικής θεσμικής εκτροπής. Και οι ορδές των αποκλεισμένων μεγαλώνουν καθημερινά, ο αποκλεισμός χτυπάει πόρτες που μέχρι τώρα φάνταζαν απροσπέλαστες. Όχι μόνο οι μετανάστες, αλλά και οι νέοι και οι άνεργοι μπαίνουν στο στόχαστρο μιας πραγματικότητας που δεν έχει τίποτα να τους υποσχεθεί. Άχρηστοι πλέον για το σύστημα, εξορίζονται με κάθε τρόπο από τον πυρήνα πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που κάποτε έμοιαζαν θεμελιώδη και αδιαμφισβήτητα.

Ο αποκλεισμός από τους μηχανισμούς υγείας, περίθαλψης και ασφάλισης είναι ένα μόνο μέρος του πολέμου που έχει εξαπολυθεί ενάντια στην κοινωνία. Ένα κομμάτι του πολέμου όμως ιδιαίτερα σημαντικό, με άμεση αντανάκλαση στον αστικό χώρο. Το νοσοκομείο ως αποκομμένη αστική ζώνη, προορισμένη για τα εύπορα μόνο κομμάτια του πληθυσμού, γίνεται σημειακό πεδίο του γενικευμένου ταξικού πολέμου.

Και η αφίσα της εκδήλωσης που θα γίνει και στην Φιλαδέλφεια αλλά και στο Βύρωνα:

Την Παρασκευή 10 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε μια σειρά συντονισμένων δράσεων σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τόσο στο κέντρο όσο και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Η παρέμβαση αφορούσε στις υπό συζήτηση αλλαγές στα ΜΜΜ και στις αρνητικές τους συνέπειες τόσο στους επιβάτες όσο και στους εργαζόμενους (αύξηση εισιτηρίου, διάλυση των εργασικών σχέσεων κλπ).
Η μέρα δράσης αποφασίστηκε έπειτα από δύο μαζέματα συζήτησης και συντονισμού που πραγματοποιήθηκαν στη Νομική σχολή.

Στην γειτονιά των Πετραλώνων πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με μοίρασμα  κειμένου , αφίσες και αυτοκόλλητα για περίπου 2 ώρες στο σταθμό των Πετραλώνων αλλά και στην αφετηρία των τρόλεϊ. Γενικά υπήρχε θετική αποδοχή και από τον κόσμο αλλά και από τους εργαζόμενους που βρίσκονται και σε κινητοποιήσεις αυτήν την περίοδο.

Το κείμενο που μοιραζόταν https://pikpa.squat.gr/?p=446

Τα αυτοκόλλητα :

Πληροφορίες σχετικά με τις παρεμβάσεις στις άλλες γειτονιές:

Πατήσια

Αγ.Δημήτριος

Ζωγράφου

Πειραιά

Ίλιον και Αγ.Ανάργυροι

Καισαριανή – Παγκράτι

Περιστέρι

Κέντρο 1 , 2

Οι δράσεις θα συνεχιστούν με την προοπτική του συντονισμού και με τους αγώνες των εργαζομένων στα ΜΜΜ,  και ενόψει της επερχόμενης αύξησης του εισιτηρίου από 1 ευρώ στα 1,30 με 1,50.

Με ευκαιρία το κάλεσμα που είχε απευθύνει η Συνέλευση Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου και τη συζήτηση που ακολούθησε στην Νομική (https://pikpa.squat.gr/?p=432)  έγινε μια συνάντηση στο ΠΙΚΠΑ από ανθρώπους που ενδιαφέρονται να οργανωθεί μια παρέμβαση και στα Πετράλωνα.  Από αυτή τη συνάντηση βγήκε το παρακάτω κείμενο το οποίο και μοιράστηκε στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ την περασμένη Τετάρτη με απεύθυνση κυρίως στα μπλοκ των εργαζομένων στα μμμ.

Η επίθεση τους
Σύντομα η κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς θα γίνει πολύ χειρότερη από αυτή που ήδη ζούμε. Απολύσεις, δραματική μείωση μισθών, εντατικοποίηση και χειρότερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους. Κόψιμο όσων γραμμών θεωρούνται ασύμφορες, αυξημένο εισιτήριο, κατάργηση των ελευθέρας και των μειωμένων, πιο αραιά δρομολόγια άρα και μεγαλύτερος χρόνος αναμονής και συνωστισμός για εμάς τους επιβάτες.
Η κυβέρνηση με τη βοήθεια των ΜΜΕ και ρίχνοντας τόνους λάσπης, έκανε και με τους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ό,τι και με μια σειρά άλλους κλάδους για να μπορέσει να περάσει τα μέτρα που θέλει χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις. Όμως ούτε όλοι μαζί τα φάγαμε, ούτε όλοι μαζί τα πληρώνουμε. Τα σκάνδαλα, οι μίζες και η “κακοδιαχείριση” είναι δουλειά των από πάνω, των καπιταλιστών και των πολιτικών τους υπαλλήλων. Αυτοί είναι που κερδοσκοπούν ακόμη και σήμερα, και ο στόχος των αλλαγών είναι να συνεχίσουν να βγάζουν κέρδος.
Εμείς
Όμως κάποια στιγμή πρέπει να πούμε ΦΤΑΝΕΙ! Αυτή η επίθεση στα ΜΜΜ είναι επίθεση στον έμμεσο μισθό μας αλλά και στην ίδια μας τη ζωή. Είναι η ώρα να θέσουμε τους δικούς μας στόχους. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως και η Υγεία, η Παιδεία, η Ενέργεια, οι Φυσικοί Πόροι, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα. Είναι κοινωνικά αγαθά και δεν τα αντιμετωπίζουμε με τη λογική του κέρδους. Η καλύτερη λειτουργία τους μπορεί να γίνει με την κοινωνικοποίηση και τον εργατικό έλεγχο και όχι με την ιδιωτικοποίησή τους.
Και οι απαντήσεις μας
Σε αυτό τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι ούτε σαν επιβάτες ούτε σαν εργαζόμενοι. Προωθούμε τον κοινό αγώνα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για δωρεάν και ποιοτική μετακίνηση, μέσω πολύμορφων δράσεων στις γειτονιές, στα αμαξοστάσια, σε πρωτοβουλίες και σωματεία.

• Αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζόμενων ενάντια στο χτύπημα των εργασιακών τους δικαιωμάτων και στην αναδιάρθρωση που προωθούν κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΔΝΤ.
• Να κάνουμε πράξη τις συγκοινωνίες που θέλουμε με όπλο την αλληλεγγύη. Όσοι έχουμε εισιτήριο το δίνουμε μόλις κατεβαίνουμε σε κάποιον άλλο.
• Δωρεάν μετακινήσεις για τους ανέργους τώρα, ως το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση των δωρεάν μεταφορών
• Να δώσουμε μαζί ένα κοινό αγώνα πέρα από επιμέρους συνδικαλιστικά αιτήματα,όχι για την καλύτερη λειτουργία μιας κρατικής ή αποκρατικοποιημένης εταιρίας, αλλά για την οικοδόμηση ενός κοινωνικού αγαθού που θέλουμε για εμάς.

ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Κάτοικοι από τις γειτονιές των Πετραλώνων

Κάλεσμα που έφτασε στα χέρια μας από τη Συνέλευση Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου και αναδημοσιεύουμε στα πλαίσια του συντονισμού των κινήσεων από τα κάτω.

Μέσα στο σχέδιο υποβάθμισης και ξεπουλήματος του κοινωνικού πλούτου που διεξάγεται στις μέρες μας, συμπεριλαμβάνεται και η αναδιοργάνωση των οργανισμών των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΟΣΕ, ΕΘΕΛ, ΜΕΤΡΟ, ΗΛΠΑΠ κτλ) με το γνωστό επιχείρημα περί «εξυγίανσης» και «ζημιογόνων επιχειρήσεων». Το αναδιαρθρωτικό τους σχέδιό περιλαμβάνει την συγχώνευση οργανισμών, τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων στις εν λόγω επιχειρήσεις με σκοπό την μείωσή τους στο 1/3 καθώς και τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των οργανισμών. Άμεσες συνέπειες αυτού του εγκληματικού σχεδίου είναι:
– η αύξηση της τιμής και η κατάργηση του ενιαίου εισιτηρίου
– η μείωση δρομολογίων,η κατάργηση «άγονων» μη κερδοφόρων γραμμών
– η αύξηση του χρόνου αναμονής, η κακή συντήρηση των ΜΜΜ
– οι περικοπές μισθών και νέες ελαστικότερες σχέσεις εργασίας για τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ.
Συνολικά, θεωρούμε πως όλο αυτό το σχέδιο επηρεάζει άμεσα τους εργαζόμενους και τους επιβάτες-χρήστες όλων των ΜΜΜ με σαφείς αρνητικούς όρους για την καθημερινότητα και των δύο. Πιστεύουμε πως οι δημόσιες συγκοινωνίες θα πρέπει να είναι δωρεάν για όλους.
Εμείς καλούμε πρωτοβουλίες και συνελεύσεις κατοίκων, αγωνιστές και αγωνίστριες που δραστηριοποιούνται μέσα από ανοιχτές διαδικασίες και κοινωνικούς χώρους να συναντηθούμε και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να αποκρούσουμε τις μεθοδεύσεις τους και να προβάλλουμε τις δικές μας ανάγκες.

Για αρχή, καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση για την οργάνωση ημέρας δράσης και επιμέρους δράσεων για τα παραπάνω ζητήματα την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου στις 20.00 μ.μ στο κτίριο της Νομικής Σχολής Αθηνών.

Η Συνέλευση Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου λειτουργεί με ανοιχτές, οριζόντιες και κινηματικές διαδικασίες με βάση τις αξίες της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης. Δεν έχει καμία σχέση με κομματικούς φορείς και γραφειοκρατικές δομές θεωρώντας ότι ο αγώνας των κατοίκων είναι υπόθεση των ίδιων.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΒΥΡΩΝΑ, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ, ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ

e-mail: tapitourgeio@gmail.com

Αναβλήθηκε επ’ αόριστον η δίκη των τριών κατοίκων που συμμετέχουν όλα αυτά τα χρόνια στους αγώνες για την υπεράσπιση των λόφων του Φιλοπάππου.Λόγω μεγάλου αριθμού στο πινάκιο, λοιπόν, η δίκη αρχικά πήρε αναβολή για τον Φεβρουάριο του 2012, ωστόσο μετά από απαίτηση και των κατοίκων αλλά και της πλευρά των μηνυτών (οι οποίοι είχαν δικηγόρο του Νομικού Συμβουλίου του κράτους) να γίνει πιο γρήγορα η εκδίκαση, η έδρα όρισε αναβολή επ’ αόριστον!

Στα δικαστήρια της σχολής Ευελπίδων  είχε μαζευτεί αλληλέγγυος κόσμος ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα  που είχε γίνει σε προηγούμενη εκδήλωση ( http://filopappou.wordpress.com/2010/10/13/1-73/ ) λόγος που από ότι φαίνεται ήταν αρκετός για να παρουσιαστεί και μισή διμοιρία των ΜΑΤ. Εξ ου και η εύλογη απορία των παρευρισκομένων για το αρκτικόλεξο του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ. (Προστασίας του Πολίτη ή Προστασίας του Πολιτισμού).

Από μεριάς των κατοίκων αυτό που επιβεβαιώθηκε ήταν ότι δεν επρόκειται για μια δίκη των 3 κατοίκων αλλά του κινήματος υπεράσπισης ενός ελεύθερου Φιλοπάππου. Και θα το ξαναεπιβεβαιώσουμε όπου και όταν χρειαστεί!

Δείτε και :

στέκι αντίπνοια

Λόφοι Φιλοπάππου

Ο αγώνας των κατοίκων γύρω από τους λόφους Φιλοπάππου υπήρξε, και είναι κομβικός όσον αφορά στην διαμόρφωση και ζύμωση ανοικτών, αντιιεραρχικών και αυτοοργανωμένων διαδικασιών στις περιοχές των Πετραλώνων, Θησείου και Κουκακίου.  Ένας αγώνας κατοίκων που οργανώθηκε μέσα από λαϊκές συνελεύσεις για να διεκδικήσει να παραμείνει ανοικτός και ελεύθερος ο χώρος του Φιλοπάππου, ο οποίος απειλείται με περίφραξη, κάγκελα και ελεγχόμενη πρόσβαση. Ένας αγώνας που διεκδίκησε την έννοια του κοινού, για το δημόσιο χώρο και όχι αυτή του κρατικά ελεγχόμενου. Ένας αγώνας που αποτελεί ένα κομβικό σημείο στον χάρτη των αντιστάσεων που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας και που αποτελούμε ως Κατάληψη ΠΙΚΠΑ κομμάτι του.

Στις 20 Οκτωβρίου δικάζονται 3 γείτονες μας με την κατηγορία ότι με «πειθώ και φορτικότητα υποκινούσαν την ρίψη της περίφραξης». Σε μια σαφή προσπάθεια εκφοβισμού, αυτή η δίκη δεν στρέφεται απλώς εκδικητικά απέναντι σε 3 ανθρώπους που συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα του Φιλοπάππου.  Στρέφεται ενάντια σε όλο τον αγώνα των κατοίκων που συμμετείχαν με τον τρόπο τους στις συζητήσεις, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης, γλέντια, συγκρούσεις και παρεμβάσεις, διαμορφώνοντας αυτό το κίνημα.

Αυτός ο αγώνας διώκεται, όπως και παλιότερα ( https://pikpa.squat.gr/?p=174 ) , ακριβώς για αυτή του την συμβολή στις συνειδήσεις των κατοίκων αυτών των περιοχών, ότι μπορούμε και πρέπει να πάρουμε τα ζητήματα που μας αφορούν στα χέρια μας.

Όπως έγραφε η συντονιστική επιτροπή το Μάρτιο του 2003 στο έντυπο με τίτλο «Τι συμβαίνει στου Φιλοπάππου-θέσεις του κινήματος κατοίκων»:

«Ας συμβάλουμε όλοι στην ανάπτυξη αυτού του αυτόνομου και ακηδεμόνευτου κινήματος κατοίκων για την προστασία των ελεύθερων χώρων και της ποιότητας ζωής μας. Η αυτοοργάνωσή μας μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις και ανοιχτές επιτροπές με άμεση δημοκρατία είναι η εγγύηση ότι το κίνημα  δεν θα χειραγωγηθεί, δεν θα εξυπηρετήσει κομματικά συμφέροντα και θα επεκταθεί.

Πριν  από τις 3 Νοεμβρίου 2002 ξέραμε ότι κανένας δε ρωτούσε την γνώμη μας για τίποτα. Τώρα πια ξέρουμε, τίποτα δεν είναι το ίδιο , ξέρουμε ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε την συλλογική θέλησή μας για τα ζητήματα που μας αφορούν».

Την Κυριακή 17 Οκτώβρη έχει καλεστεί ανοικτή συζήτηση-συγκέντρωση κατοίκων στο Λουμπαρδιάρη στις 11:30 το πρωί, ενώ στις 20 Οκτώβρη είναι η δίκη των 3 κατοίκων στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 12 μ.μ.

Links:

http://filopappou.wordpress.com/2010/10/13/1-73/

http://stekiantipnoia.squat.gr

Μετά από δυο ανοικτές συζητήσεις, που έλαβαν χώρα στο ΠΙΚΠΑ  με θέμα την συνέχιση των παρεμβάσεων σε τοπικό επίπεδο σχετικά με την κοινωνική και θεσμική κρίση που βιώνουμε,  ορίστηκε μια ανοικτή εκδήλωση για το Σάββατο 9 Οκτωβρίου στην πρώην Κορεάτικη Αγορά στις 7 μ.μ. Σκοπός αυτής της εκδήλωσης είναι να αναδημιουργηθούν οι συνθήκες συνεύρεσης και επικοινωνίας που είχαν αναπτυχθεί στο τοπικό επίπεδο, μπροστά στην προοπτική ενός νέου γύρου λαϊκών συνελεύσεων.

Στην εκδήλωση θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ ‘‘ARGENTINAZO’’.

Ενάντια στην πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».

Πλέον είναι γνωστό ότι σπάνια τα μήντια, οι αστυνομικές δυνάμεις και οι ντόπιοι ασχολούνται με τους μετανάστες από την Αλβανία, τουλάχιστον όχι σε αυτό το βαθμό που ασχολούνταν καθόλη την δεκαετία του 90. Έχουν περάσει περίπου 20 χρόνια από τις πρώτες εισροές και όλοι ήμασταν μάρτυρες της ρατσιστικής και ξενοφοβικής προπαγάνδας από τα μήντια. Ήμασταν μάρτυρες της ρατσιστικής βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις, επιχειρήσεων «σκούπα», ξυλοδαρμών μέσα στα αστυνομικά τμήματα, απελάσεων σε καθημερινή βάση, μάρτυρες μίας απελπιστικής ζωής και κατάστασης που βίωσαμε έντονα τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια. Ήμασταν εμείς οι Αλβανοί μετανάστες που έχουμε πέσει θύματα της κοινωνικής ρατσιστικής βίας σε πολλά μέρη στην Ελλάδα από αφεντικά και πολίτες που από την μία ήθελαν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους ώστε να αντιμετωπίσουν την «εγκληματικότητα» και την «βαρβαρότητα» που ερχόταν από την Αλβανία και από την άλλη να σε κάρφωναν στην αστυνομία για να μην σου πληρώσουν τα μερακάματα. Ήμασταν εμείς αυτοί που βρεθήκαμε στους δρόμους και τις πλατείες, κάτω από γέφυρες και στα χωράφια. Αυτή ήταν η πρώτη μας στέγη. Ήμασταν εμείς που ήρθαμε αντιμέτωποι με την άγρια εκμετάλλευση χωρίς κανένα ανθρώπινο και κοινωνικό δικαίωμα. ‘Ημασταν εμείς αυτοί που από τα πρώτα χρόνια του ‘90 βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τις μεγαλύτερες δυσκολίες για ένα κομμάτι ψωμί, μία στέγη, ένα μεροκάματο ώστε να μπορέσουμε σταδιακά να ενταχθούμε στην καθημερινή κοινωνική ζωή. ‘Ημασταν εμείς αυτοί που στεκόμασταν ώρες ολόκληρες στις ουρές των υπηρεσιών για μία άδεια παραμονής αντιμετωπίζοντας την αυθαιρεσία της γραφειοκρατίας, την οποία πληρώναμε και πληρώνουμε με τον ιδρώτα μας. Και για να φτάσουμε να ζούμε σαν «άνθρωποι» έπρεπε να μας πατήσουν, να μας σπρώξουν και να μας φτύσουν, να πατήσουν την αξιοπρέπειά μας και να μας κακομεταχειριστούν χωρίς οίκτο.

Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε σε συγκεριμένα γεγονότα για την ζωή μας στην Ελλάδα. Είναι γεγονός ότι από τις αρχές της μετανάστευσης μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους εκατοντάδες Αλβανοί μετανάστες από τα αφεντικά σε χώρους εργασίας, από την αστυνομική βία, από τους συνοριοφύλακες και τους αγανακτισμένους φασιστοεθνικιστές. Το πιο πρόσφατο γεγονός είναι το πογκρόμ μετά το ματς μεταξύ Αλβανίας – Ελλάδας όπου έγινε μαζικό πογκρόμ υπό την φανερή συνεργασία της αστυνομίας και των φασιστοειδών.

Σε όλα αυτά δεν είναι ανάγκη να προσθέσουμε τίποτα άλλο. Ο καθένας μας συνοδεύεται από πικρές και πονεμένες εμπειρίες.

Μήπως τα ξεχάσαμε όλα αυτά; Είναι φαινόμενα και πρακτικές που έχουν ασκηθεί εναντίον μας κυρίως τη δεκαετία του ‘90, μερικά χρόνια πριν και εξακολουθούν να υφίστανται σε έντονο βαθμό τουλάχστον στην επαρχία και στις παραμεθόριες περιοχες, εκεί που οι άλλοι μετανάστες εκτός των Αλβανών δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους.

Μήπως έχουμε πέσει σε ύπνωση και χειμερία νάρκη ή έχουμε χάσει την μνήμη μας ηθελημένα ή μη, για να αφήσουμε πίσω τα χνάρια και την σκια του χθεσινού μετανάστη , του ταλαιπωρημένου και κουρελιάρη μετανάστη. Ή μήπως βρίσκόμαστε σε μία άλλη κοινωνική θέση εφόσον χιλιάδες άλλοι μετανάστες από την Ασία και την Αφρική βρίσκονται σε αυτές τις πλατείες, σε αυτούς τους δρόμους και τα μπουντρούμια όπου εμείς είχαμε βρεθεί πρώτοι; Όπως και να έχουν τα πράγματα ας ρίξουμε μια ματία στην πραγματικότητα.

Κυρίως τα τελευταία χρόνια νέα ρεύματα μεταναστών απο την Αφρική και την Ασία φτάνουν στα σύνορα της Ευρώπης για να γλυτώσουν από τους πολέμους και την φτώχεια που οι αστικές δημοκρατίες και τα ανεπτυγμένα κράτη της Δύσης έχουν προκαλέσει στις χώρες τους. Είναι αυτοί πλέον που βρίσκονται στο επίκεντρο της κοινής γνώμης, των μήντια και των κρατικών μηχανισμών. Είναι εκείνοι που εμφανίζονται στα πάρκα, πλατείες και δρόμους, πράγμα που προκαλεί αίσθημα «απειλής» για τους ντόπιους και το κράτος.

Οι μετανάστες είναι υποχρεωμένοι να περάσουν από τεράστιες δυσκολίες, να περπατούν μήνες ολόκληρους, να απειλείται η ζωή τους σε θαλάσσια και χερσαία συνοριακά περάσματα, να αντέχουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, να βασανίζονται στα αστυνομικά τμήματα και στις ουρές για το άπιαστο όνειρο του πολιτικού ασύλου.  Είναι αυτοί οι μετανάστες που αντιμετωπίζουν σε καθημερινό επίπεδο τις απελάσεις, επιχειρήσεις σκούπα, την αστυνομική βία, τους φασίστες και την άκρα δεξιά, τον κοινωνικό ρατσισμό σε πολλές περιοχές της Αθήνας και της επαρχίας. Είναι εκείνοι που βρίσκονται αντιμέτωποι με την προπαγάνδα των μήντια που τους παρουσιάζει σαν βάρβαρους ή ως μία νέα απειλή που έρχεται από τον ισλαμικό κόσμο.

Την τελευταία περίοδο έχει ξεκινήσει μια εθνικιστική και ρατσιστική εκστρατεία από τα σώματα της αστυνομίας, την δημοτική αστυνομία του δήμου Αθηναίων και τους μαγαζάτορες στο κέντρο της Αθήνας εναντίον μικροπωλητών και μεταναστών για μια «καθαρή» Αθήνα. Στην ίδια λογική αλλά με πιο άγριες διαθέσεις έχουν ξεκινήσει περίπου τα τελευταία δύο χρόνια επιθέσεις εναντίον μεταναστών Αφγανών και Πακιστανών από φασιστικές ομάδες, τους λεγόμενους αγκανακτισμένους πολίτες, με την ανοικτή συμμετοχή και συνδρομή της αστυνομίας στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα.

Για να πετύχουν τους ρατσιστικούς σκοπούς τους, οι εθνικιστές, οι φασίστες και οι «κάτοικοι» δεν δίσταζαν να απευθύνονται και στους «πάλαι ποτέ» εσωτερικούς εχθρούς τους, στους Αλβανούς μετανάστες καθώς και σε άλλους μετανάστες που προήλθαν από τις πρώην «σοσιαλιστικές χώρες» της Ευρώπης. Δεν δίστασαν να γλείψουν ό,τι είχαν φτύσει τόσα χρόνια και οι άλλοι δεν δίστασαν να φιλήσουν το χέρι που τους κτυπούσε κάποτε ανελέητα.  Εμάς τους Αλβανούς μετανάστες δεν μας ανησυχεί μόνο το γεγονός ότι οι Αλβανοί μετανάστες σιωπούν και δεν αντιδρούν ενάντια σε αυτή την πολιτική που ασκείται στους «άλλους» μετανάστες, μια πολιτική που την έχουν βιώσει και τη βιώνουν στις πλάτες τους τόσα χρόνια, αλλά αισθανόμαστε ντροπή και αγανάκτηση για ένα υπολογίσιμο κομμάτι Αλβανών μεταναστών αυτής της περιοχής που υπογράφουν για τον διωγμό των μεταναστών, συνεργάζονται σε επίπεδο δρόμου με όλα τα φασισταριά της περιοχής και μαχαιρώνουν μετανάστες. Κάνουν επιδρομές στα μικρομαγαζιά των μεταναστών, σπάνε  και τους απειλούν ότι αν δεν φύγουν θα έχουν χειρότερα. Ως φόρουμ ήμασταν μάρτυρες και ήρθαμε σε λεκτική αντιπαράθεση με Αλβανους  μετανάστες.

Βέβαια αυτές οι συμμαχίες έχουν τους πολιτικούς τους σκοπούς. Πρώτον όσον αφορά την πολιτική της άκρας δεξιάς, γιατι όχι να μην προσεγγίζουνε μετανάστες οι οποίοι έχουν αφομοιωθεί, ασπάζονται τον ελληνικό πολιτισμό και έχουν το δικαίωμα ψήφου στης δημοτικές εκλογές. Δεύτερον για τα γεγονότα στον Αγιο Παντελεήμονα θα είναι δικαιολογημένοι να πούνε ότι οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές, γιατί οι Αλβανοί και οι άλλοι μετανάστες συμμετέχουν στα πογκρόμ. Τρίτον και ιστορικά αποδεδειγμένο: Διαίρει και βασίλευε. Αυτή είναι η πολιτική της κρατικής εξουσίας δια μέσου της οποίας οι «παλιοί» μετανάστες χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία εναντίον των «νέων» μεταναστών. Είναι η πολιτική που προωθεί τις ενδοταξικές συγκρούσεις για να εδραιώσει της συνέχιση της κρατικής εξουσίας και την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος.

Για μας οι Αλβανοί μετανάστες που έχουν λάβει μέρος στα γεγονότα της ευρύτερης περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα που – είτε ηθελημένα και συνειδητά είτε εργαλειοποιημένοι υπό το κράτος της φασιστοεθνικιστικής ιδεολογίας και της κρατικής εξουσίας (αφου έχουν φάει την καραμέλα ότι διαφέρουν από τους άλλους δήθεν έχοντας κάποια δικαιώματα παραπάνω) – βρίσκονται στο αντίθετο στρατόπεδο απέναντι σε όλους τους άλλους μετανάστες και ντόπιους που παλεύουν ενάντια στον κοινωνικό και κρατικό ρατσισμό. Για μας η διαχωριστική γραμμή είναι δεδομένη και μη αναστρέψιμη.  Για μας ο ρατσισμός γεννιέται και αναπτύσσεται στον κόσμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του ανταγωνισμού, είναι ένα ακόμα εργαλείο του. Δεν ξεφυτρώνει μια μέρα και εξαφανίζεται με μεταφυσικό τρόπο την επόμενη. Ο κοινός μας εχθρός είναι το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα, το αστικό κράτος και τα δεκανίκια του. Δεν το λέμε αυτό απλά από ιδελογικό καπρίτσιο. Όμως η ίδια η εμπειρία μας μας έχει διδάξει ότι από το χέρι της κρατικής εξουσίας έχουν χάσει την ζωή τους και έχουν βασανιστεί  χιλιάδες μετανάστες, για το κέρδος των αφεντικών και των καπιταλιστών έχουν χάσει την ζωή τους και έχουν χύσει αίμα για ένα ψωρομεροκάματο χιλιάδες μετανάστες, από τα δεκανίκια του κράτους και του παρακράτους έχουν εκτοπιστεί και εκδιωχθεί άλλοι χιλιάδες μετανάστες.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ενάντια στον κρατικό και κοινωνικό ρατσισμό, εναντίον όλων αυτών που θέλουν να διαχωρίζουν τους μετανάστες με βάση το χρώμα, την φυλή, το έθνος και την θρησκεία και που πιστεύουν και προωθούν τις φυλετικές διακρίσεις.

Το κείμενο αυτό πρωτογράφτηκε στην αλβανική γλώσσα, απευθύνεται στους Αλβανούς μετανάστες και μοιράστηκε στην ευρύτερη περιοχη του Αγίου Παντελεήμονα.

Φόρουμ Αλβανών μεταναστών

eshgroup.blogspot.com/

Κείμενο παρέμβασης για την υπόθεση του Σίμου Σεϊσίδη που μοιράστηκε κατά τη διάρκεια της συναυλίας αλληλεγγύης στο θέατρο Πέτρας την Κυριακή 27 Σεπτέμβρη

Λίγους μήνες πριν, στις 3 Μάη, κατά τη διάρκεια ενός αστυνομικού μπλόκου, οι μπάτσοι δεν διστάζουν να πυροβολήσουν πισώπλατα τον αναρχικό Σίμο Σεϊσίδη. Ένα γεγονός τυχαίο, ενδεικτικό όμως του κύματος βίας που έχει εξαπολύσει ο αστυνομικός μηχανισμός στον ιστό της πόλης· στη θέση του Σίμου θα μπορούσε να βρίσκεται οποιοσδήποτε προσπαθούσε απλά για οποιοδήποτε λόγο να διαφύγει (τσιγγάνοι και νεολαίοι έχουν πέσει νεκροί κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες στο παρελθόν, θύματα ενός δολοφονικού μηχανισμού που απαξιώνει καθολικά τη ζωή). Και ενώ ο Σίμος τραυματίζεται σοβαρά στο πόδι και κινδυνεύει σοβαρά από την ακατάσχετη αιμορραγία, οι μπάτσοι τον χτυπούν και τον αλυσοδένουν.
Στη συνέχεια ΜΜΕ και Ασφάλεια παραμορφώνουν τα πραγματικά γεγονότα και κατασκευάζουν την εικόνα του “επικίνδυνου αναρχικού”. Και ως επικύρωση, καθώς ο Σίμος νοσηλεύεται στην εντατική του Ιπποκράτειου, το νοσοκομείο μεταμορφώνεται σε ένοπλη κατεχόμενη ζώνη, με μπλόκα στην είσοδο του νοσοκομείου και όπλα στους χώρους νοσηλείας να ακυρώνουν κάθε έννοια χώρου περίθαλψης προκειμένου η αστυνομία να στείλει καθολικά το μήνυμά της: όχι μόνο η πόλη, αλλά και η ζωή είναι υπό κατοχή.
Η ίδια ακριβώς εικόνα θα επαναληφθεί με ακόμη μεγαλύτερη ένταση αμέσως μετά στο ΚΑΤ, όπου μεταφέρεται ο Σίμος –και ο παραλογισμός της εξουσίας μεταβαίνει σε καινούρια πρωτόγνωρα όρια. Για έναν άνθρωπο που μόλις βγήκε από την εντατική, που χειρουργείται και σταδιακά εμφανίζει νεφρική ανεπάρκεια και σηψαιμία, είναι μάλλον αδύνατο να διαφύγει. Και όμως επιβάλλεται καθολική απαγόρευση στις επισκέψεις (ακόμα και συγγενικών του προσώπων), δεν του επιτρέπεται να έχει αποκλειστική νοσοκόμα, ένοπλοι ακροβολίζονται στους χώρους νοσηλείας ακόμα και κατά τη διάρκεια ιατρικών πράξεων -οι ίδιοι που τον τραβούν φωτογραφίες για να σπάσουν πλάκα. Και φυσικά οι κλούβες των ΜΑΤ καταλαμβάνουν όλο τον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου όταν πραγματοποιείται συγκέντρωση αλληλεγγύης -μια μεγάλη κινητοποίηση αστυνομικών δυνάμεων που διαρκεί ώρες πριν αλλά και μετά τη συγκέντρωση. Στο νοσοκομείο της Γάζας ίσως η κατάσταση να είναι καλύτερη…
Είναι δεδομένο ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι απαράδεκτη, δυσχεραίνοντας το έργο του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και αναγκάζοντάς τους αν μη τι άλλο να λειτουργήσουν κάτω από καθεστώς ισχυρής ψυχολογικής πίεσης. Στην πραγματικότητα, η έκταση της θεσμικής εκτροπής (αναμενόμενης για την εξουσία) είναι τόσο μεγάλη, που οδηγεί την ομοσπονδία των νοσοκομειακών γιατρών να βγάλει καταγγελία για τις συνθήκες νοσηλείας του Σίμου.
Δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και επειδή η ίδια η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο, υποβάλλεται σε ακρωτηριασμό του ποδιού του. Στη συνεχεία μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό όπου όμως οι συνθήκες νοσηλείας του δεν αλλάζουν ουσιαστικά. Τελικά παρά τις προσπάθειες συντρόφων, συγγενών του και αλληλέγγυων, στις 5 Ιούλη μεταφέρεται στο νοσοκομείο άγιος Παύλος των φυλακών Κορυδαλλού παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει μπει σε διαδικασία αποκατάστασης, όπου και παραμένει κρατούμενος μέχρι σήμερα.
Και στο νοσοκομείο των φυλακών βέβαια θα συνεχιστεί η κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων του ως ασθενή. Άλλωστε οι συνθήκες στον άγιο Παύλο είναι οι χειρότερες δυνατές: οι κρατούμενοι στοιβαγμένοι όλοι μαζί, ασχέτως παθήσεως, οι οροθετικοί ασθενείς να στερούνται συχνά την θεραπεία τους λόγω μη προμήθειας των απαραίτητων για αυτούς φαρμάκων, ελάχιστο προσωπικό με τους κρατούμενους που εργάζονται να καλύπτουν την ανεπάρκεια του συστήματος σε νοσηλευτικό προσωπικό. Σε αυτό το περιβάλλον λοιπόν θεώρησε το κράτος ότι πρέπει να λάβει χώρα η διαδικασία της αποκατάστασης του Σίμου και το να μάθει να βαδίζει με το προσθετικό μέλος. Για οποιονδήποτε δεν είναι αιχμάλωτος του κράτους θεωρείται αυτονόητο ότι αυτή είναι μία διαδικασία που γίνεται σε ειδικά κέντρα αποκατάστασης με συνεχή παρακολούθηση από μια σειρά ειδικών γιατρών, φυσιοθεραπευτών και την απαραίτητη για όλες αυτές τις περιπτώσεις ψυχολογική υποστήριξη.(Να σημειωθεί ότι το προσθετικό μέλος, που είναι πανάκριβο, παραγγέλθηκε με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τους οικείους του και από αλληλέγγυους.)
Τα ζητήματα που μπαίνουν είναι πολλά: Για τη δημοκρατία τους τα δικαιώματα του ασθενούς δεν ισχύουν στην περίπτωση των κρατουμένων και ακόμα περισσότερο για τους πολιτικούς κρατούμενους. Οι θεράποντες γιατροί δεν αντέδρασαν στην συμπεριφορά της “αντι”τρομοκρατικής κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του και σε μεγάλο βαθμό υπέκυψαν στις πιέσεις για έξοδό του από το νοσοκομείο και επιστροφή του στις φυλακές. Είναι αδύνατον αποφάσεις τόσο σοβαρές για την υγεία κάποιου όπως ο ακρωτηριασμός ενός άκρου να παίρνονται κάτω από καθεστώς πίεσης –και ακόμη περισσότερο, ασφυκτικής ένοπλης κατοχής ενός νοσοκομείου. Και φυσικά, το νοσοκομείο των φυλακών είναι –πάντα ήταν– μια αποθήκη εναπόθεσης ανθρώπων, ανίκανο να παρέχει έστω και τη στοιχειώδη ιατρική αγωγή ή φαρμακευτική κάλυψη. Ουσιαστικά μια ευθεία προέκταση της συνθήκης του εγκλεισμού, μέσα στην οποία είναι δεδομένο ότι περιπτώσεις σαν του Σίμου είναι απλά αδύνατο να αντιμετωπιστούν.
Σε όλα αυτά η στάση μας είναι μία: Η αλληλεγγύη, η ελευθερία, η επίθεση απέναντι στους μηχανισμούς του θανάτου, συνιστούν το μοναδικό πεδίο γύρω από το οποίο μπορεί να συγκροτηθεί κάθε αγώνας. Και ακόμη περισσότερο, το μοναδικό πεδίο μέσα στο οποίο μπορεί να γίνει κατανοητή η ζωή.
Δεν ζητάμε τίποτα –απαιτούμε το αυτονόητο

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΣΙΜΟΥ ΣΕΪΣΙΔΗ
συνέλευση για την υγεία | κατάληψη ΠΙΚΠΑ
Σεπτέµβρης 10

Το μπλογκ της συνέλευσης είναι:
http://syneleyshgiathnygeia.blogspot.com/